Geachte raadsleden,
Via deze weg wil ik mijn zorgen uitspreken over de koers die momenteel wordt gevaren rondom de mogelijke komst van een AZC in Aalten.
Ik ben mij ervan bewust dat er zowel voor- als tegenstanders zijn, en dat hoort zo in een gezonde democratie. Wat daar echter niet in thuishoort, is het achterhouden van belangrijke informatie die grote impact heeft op inwoners. Wanneer raadsleden de mond wordt gesnoerd over plannen met verstrekkende gevolgen, raakt dat aan de fundamenten van een open, eerlijke en transparante bestuurscultuur. U vertegenwoordigt ons, de inwoners, en u bént ook inwoner. Geheimhouding op een dossier dat zó ingrijpend is voor de gemeenschap is naar mijn mening onaanvaardbaar. Mede daarom is er zoveel onrust en boosheid.
De komst van een AZC op deze schaal, terwijl de eigen bevolking onder druk staat, is een keuze die op meerdere fronten wringt. Ik spreek hierbij niet als iemand die slechts een mening heeft, maar als iemand met 25 jaar ervaring in de volkshuisvesting. Tot vorig jaar was ik werkzaam als woon- en leefbaarheidsconsulent in diverse gemeenten, waaronder Vlissingen, Tilburg, Breda, Roosendaal, Almelo en Huissen. Daarnaast ben ik jarenlang actief geweest als vrijwilliger in sociaal kwetsbare wijken, waaronder Kalsdonk in Roosendaal.
Ik ken het werkveld van binnenuit en weet wat de impact is van grootschalige opvang op woonwijken, zeker wanneer culturen botsen of wanneer de balans zoekraakt.
In mijn werk heb ik vele statushouders mogen huisvesten. Sommigen zijn dankbaar, anderen absoluut niet. Verschillen in leefstijl, visie op vrouw-zijn, hygiëne, omgaan met regels, betalen van huur en nutsvoorzieningen, zorgverzekering, opvoeding, privacy en gedrag in de woonomgeving veroorzaken in de praktijk vaker spanningen dan men publiekelijk durft toe te geven.
De intentie om mensen te helpen is mooi. Maar als de uitvoering leidt tot frustratie, overlast en een aantasting van de sociale cohesie, dan heeft niemand daar baat bij niet de bewoners van de dorpen, en ook niet de asielzoekers zelf.
Ter aanvulling: Spreidingswet en realistische aantallen
Er heerst verwarring over aantallen, daarom wil ik graag een feitelijke toelichting geven:
De Spreidingswet, die op 1 februari 2024 is aangenomen, verplicht gemeenten opvangplekken terealiseren op basis van inwoneraantal.
Aalten heeft rond de 27.000 inwoners. Op basis daarvan zou de gemeente naar verwachting ongeveer 200 tot 300 opvangplekken moeten bieden.
Let op: dit gaat om capaciteit, dus het aantal mensen dat gelijktijdig wordt opgevangen.
Door doorstroom (mensen komen en gaan) kan dat aantal per jaar flink oplopen. Een opvanglocatie van 300 bedden kan dus in één jaar wel 500 tot 600 verschillende mensen ontvangen, afhankelijk van verblijfsduur en instroom.
Als een locatie structureel 300 mensen opvangt en deze doorstroomt met zo’n factor, spreek je over duizenden mensen op langere termijn (bijvoorbeeld 6.000 over 10 jaar).
Op dit moment bestaat de groep asielzoekers in Ter Apel voor ongeveer 75% uit alleenstaande jonge mannen uit Syrië, wat ook landelijk bekend is en zorgwekkend wordt genoemd.
Dit zijn belangrijke gegevens die meegenomen moeten worden in het besluitvormingsproces. Zeker gezien het feit dat bij veel opvanglocaties structureel incidenten voorkomen, en dat het COA (Centraal Orgaan
opvang Asielzoekers) volgens mijn jarenlange ervaring regelmatig gemaakte afspraken niet nakomt of deze afschuift op lokale partijen.
Als moeder van vier kinderen maak ik mij hier ernstig zorgen over. Het gaat niet alleen om het opvangen van mensen, maar ook om de veiligheid, leefbaarheid, transparantie en het toekomstperspectief van de dorpen en hun inwoners.
Ik hoop dat u uw rol als raadslid serieus blijft nemen, zich niet laat monddood maken, en open staat voor het eerlijke geluid van mensen zoals ik – mensen met praktijkervaring, gezond verstand, en een groot hart voor hun leefomgeving.
Ik sta altijd open om met elkaar in gesprek te gaan en mijn ervaringen en zorgen te delen.
Met vriendelijke groet,
Nathalie Vaneker
Aalten
